अभंग

अभंग हा आपल्या पुरातन काळापासून चालत आलेला एक भाग आहे जो संतांनी त्याच्या मनातील भाव ,देवाचे वर्णन, विविध गोष्टीत ह्यातमाध्यमातून आपल्या पर्यत पोहचविण्याचा प्रयत्न केला आहे . आपले मरण पाहिले म्या डोळां | तो सोहळा झाला अनुपम्य|| आनंदे दाटली तिन्ही त्रिभुवने | सर्वत्मकपणे बोध झाला|| एकदेशी होतो अलंकारे आथिला | त्याचा त्याग झाला सुकाळ हा|| तुका म्हणे दिले उमटून जगी | घेतले ते आगी लावुनिया ||